Stem verstandig, kies sociaal

Op 26 mei kan je jouw stem laten gelden voor een eerlijk beleid, in het teken van gelijkheid en vooruitgang voor iedereen. Een ander beleid dan dat van de voorbije jaren.

De keuze die je maakt in het stemhokje bepaalt mee welke meerderheid aan zet komt. Die meerderheid vormt een regering die je dagelijks leven en je toekomst beïnvloedt. Hoeveel bussen je ’s morgens kan nemen om op tijd op je werk te geraken, de overuren die je moet presteren, wat je moet betalen bij de dokter of aan water- en elektriciteit, de schoolfactuur die de kinderen meebrengen, het pensioen dat je moeder ontvangt … Aan alles gaat een politieke beslissing vooraf.

De laatste jaren zijn die beslissingen erg onevenwichtig. De regeringen van N-VA, Open Vld en CD&V voerden een antisociaal beleid dat de onzekerheid deed toenemen en de ongelijkheid versterkte. Meer cadeaus voor grote bedrijven, meer opgelegde flexibiliteit, langer werken voor minder pensioen, meer nepjobs en flutwerk, hogere facturen en minder bescherming en voorzieningen.

Inboeten aan koopkracht

De regering van N-VA, Open Vld en CD&V bevroor eerst je loon en verstrengde daarna de loonwet zodat er geen noemenswaardige marge meer is voor een loonstijging.

Maar niet alleen werkenden moesten aan koopkracht inboeten. De regering sloeg een indexering over waardoor iedereen levenslang aan koopkracht verliest. Of je nu een loon, een pensioen of een uitkering ontvangt. Maar verhuurders mochten hun huurprijzen wel indexeren

Met de lagere pensioenen, maar ook met de lagere werkloosheidsuitkeringen nam de regering de inkomenszekerheid van velen weg. Net als de langdurig zieken, worden bruggepensioneerden en werkzoekenden nu opgejaagd alsof het profiteurs zijn.

Hoge facturen, hoge winsten

Prijzen en facturen gingen de hoogte in. Ja, door de taxshift hebben sommigen iets meer nettoloon gekregen maar door de hoge facturen voor elektriciteit, brandstof en water zijn de kosten veel sterker gestegen. Alsof het om een luxegoed zou gaan trok de regering het btw-tarief voor elektriciteit op van 6 naar 21 procent. Ook medicijnen werden fors duurder.

Tezelfdertijd boeken bedrijven forse winsten en cashen de aandeelhouders. CD&V, N-VA en Open Vld gaven bedrijven bovenop de indexprong – waarmee ze al 2,6 miljard euro per jaar uitsparen – ook nog een fikse belastingvermindering. Een blanco cheque zonder voorwaarden voor jobcreatie of investeringen. De regering van liberalen en nationalisten had maar liefst 7 miljard veil voor een verlaging van de vennootschapsbelasting en de werkgeversbijdrage op de lonen. De 1,7 miljard om de laagste sociale uitkeringen op te trekken naar een menswaardig niveau was teveel gevraagd, nochtans stond dat wel in het regeerakkoord.

Dat is het vaste stramien van de voorbije jaren. De offers komen van één kant: werknemers, werkzoekenden, mensen aangewezen op een uitkering, consumenten. Wie zijn inkomen uit kapitaal of eigendom haalt, wordt net als de grote bedrijven stevig in de watten gelegd.

Stekeblind voor realiteit

Met de hogere pensioenleeftijd, de afbouw van eindeloopbaanregelingen, verregaande flexibiliteit met meer overuren, soepelere regels voor nacht- en ploegenarbeid, langere werkdagen en hogere werkdruk ... nam de regering de gemoedsrust en de vooruitzichten van werknemers weg. Het gevolg? Werknemers kreunen onder de werkdruk. Het aantal langdurig zieken explodeert en de uitgaven voor gezondheid pieken.

De regering bleef stekeblind voor de realiteit op de werkvloer. Het ‘langer en meer werken voor minder pensioen’ kreeg als toppunt de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67, tegen de verkiezingsbeloftes in. En wat met de zo-goed-als afschaffing van het brugpensioen of over de landingsbanen die ook alsmaar onbereikbaar worden voor oudere werknemers? Wat te denken over de besparingen in openbaar vervoer en de duurdere kinderopvang? Wie wordt daar beter van?

Wanbeheer

Door het regeringsbeleid is het voor veel gezinnen moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Men heeft geweigerd het geld te halen waar het zit: bij de toplaag die de voorbije vijf jaar fantastisch heeft geboerd. Bovendien haalde de regering haar begrotingsdoelstelling niet, onder andere omwille van niet gedekte fiscale cadeaus. Ze laat een miljardenput achter. Een nieuwe regering zal snel moeten ingrijpen, zo niet loopt het tekort op tot 11 miljard in 2021. De jonge generaties zullen een zware prijs betalen voor dit wanbeheer, net zoals voor het uitblijven van een klimaatbeleid.

Deze zelfverklaarde ‘socio-economische herstelregering’ is een zeepbelregering gebleken. Hun verkiezingsbeloftes spatten als bubbels uit elkaar. Wij vinden dat het anders en beter kan en moet. We mogen mens en planeet niet opbranden. Daarom roepen we op om sociaal te kiezen op 26 mei.