Vrijwillige 4-dagenweek geen garantie op betere combinatie werk- en privéleven

Vanaf 20 november 2022 is het mogelijk om een volledige werkweek te presteren in vier in plaats van vijf dagen.

Deze beslissing maakt deel uit van de fameuze ‘arbeidsdeal’ van de regering-De Croo. De regering verpakt dit als een maatregel die het makkelijker moet maken om privéleven en werk met elkaar te verzoenen, maar dergelijke 4-dagenweek houdt in dat een werknemer in vier dagen presteert wat hij of zij anders in vijf dagen zou doen. Daarom spreken we beter van een samengeperste of gecomprimeerde werkweek in plaats van een echte 4-dagenweek, waarbij er sprake is van arbeidsduurvermindering.

Deze maatregel is een gemiste kans om vooruitgang te boeken in onze strijd voor collectieve arbeidsduurvermindering met behoud van loon en bijkomende aanwervingen. Dit zou immers een échte stap voorwaarts zijn voor het welzijn van werknemers en een beter evenwicht van werk en privéleven. De werktijd verminderen naar vier dagen is trouwens al mogelijk op individuele basis via het tijdskrediet (of landingsbaan), maar dan met aanvullende uitkering.

Langere werkdagen daarentegen verhogen de werkdruk en vallen moeilijker te rijmen met het privéleven en een evenwichtige verdeling van zorgtaken (genderperspectief). Er moet in ieder geval worden vermeden dat dit in de bedrijven toch wordt opgelegd.

Tegelijk met de vrijwillige 4-dagenweek voert de regering ook het wisselend weekregime in. Dat betekent dat een werknemer de ene week meer werkuren kan presteren en wat minder uren in de andere week. Op die manier blijft het totale werkvolume ongewijzigd.

Hieronder vind je de antwoorden op de meest gestelde vragen over beide stelsels.