Na corona, anders en beter - #Barometer20

Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben we geen crisis gekend zoals deze aangericht door een onverwacht virus. De coronacrisis veroorzaakt leed, veel leed. Zowel fysiek als psychisch, zowel sociaal als economisch. De sociaaleconomische barometer van het ABVV probeert op verschillende maatschappelijke domeinen lessen te trekken.

Vaststellingen

Deze crisis leert ons veel.

• Dat de economie en de samenleving ook in crisistijden blijven draaien, dankzij werknemers. De werknemers in de vitale sectoren en essentiële diensten op kop.
• Dat de overheid en de sociale zekerheid de schok proberen op te vangen en ons door de crisis proberen te gidsen.
• Dat goede gezondheidszorg en behoud van koopkracht essentieel zijn om een crisis het hoofd te kunnen bieden.
• Dat solidariteit het cement is dat een samenleving bijeen houdt.

Wat deze crisis vooral blootlegt zijn de bestaande ongelijkheden.

Sterkste schouders, zwaarste lasten? De afgelopen jaren is het onevenwicht tussen de “weinigen met veel, en de velen met weinig” alleen maar toegenomen. Dat maakt dat velen van ons al kwetsbaar waren toen ze met de crisis werden geconfronteerd. Er is geen betere statistiek om dit aan te tonen dan de vermogensongelijkheid.

In 2017 bezaten de 50 procent minst vermogende Belgische gezinnen ongeveer 9 procent van het netto vermogen. De top 10% meest vermogende Belgische gezinnen bezaten vijf keer zoveel, namelijk ongeveer 47 procent.

Verschil tussen man en vrouw? Iedereen wordt geraakt door corona, maar sommigen meer dan anderen. In de sector die het meest in de vuurlijn staat, de zorg, is 78% van de werknemers vrouw. Maar een kort overzicht van de sectoren die door de regering als ‘essentieel’ werden gecatalogeerd, leert ons dat in quasi al die sectoren vooral vrouwen werkzaam zijn.

Oplossingen

De coronacrisis bewijst dat onze eisen volstrekt legitiem zijn. Ze zorgen voor meer gelijkheid, sociale rechtvaardigheid en solidariteit. Zeker nu.

Wat willen we?

Wij pleiten voor:

• Een verhoging van de koopkracht. Daarom moet de wet van ‘96 hervormd worden, het minimumloon naar 14 euro per uur en worden de uitkeringen best aan de armoedegrens opgetrokken.
• Een sterkere en betere financiering van de sociale zekerheid en openbare diensten. Dat betekent concreet: meer mensen en middelen.
• Een doelgerichtere ondersteuning van de bedrijven.

Lees hier onze sociaal-economische barometer 2020.